امام شناسی
وجودمبارک امام صادق «ع» نخستین وظیفه انسان اهل انتظاررا تبیین می کند:«اللهم عرفنی نفسک فانک لم تعرفنی نفسک لم اعرف نبیک.اللهم عرفنی رسولک فانک ان لم تعرفنی رسولک لم اعرف حجتک.اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی.»
شناخت امامت وامام?اولین وظیفه مومن اهل انتظاراست?که بر اساس معرفت توحیدوشناخت نبوت استوار می گردد?چون دانستی‍م پیامبر خلیفه خداوند است وبراساس امرووحی اوسخن میگوید وکارمی کند?آنگاه میبایست امام را در پرتو معرفت پیامبر بشناسیم وگرنه می پنداریم مس?له امامت رامیتوان تحت لوای سقیفه بسامان رسانید
از انجا که امامت جز نیابت رسالت نیست و آنکه رسول را شناخت ?به معرفت نایب او بار می یابد وچون بدین پایه رسید?مشکلات علمی وعملی اش حل خواهد شد ،یعنی وقتی به این معرفت بار یافت از مجرای امامت ونبوت به توحید مرتبط شد?آنگاه در فکر وعمل به غیر دین سر نخواهد سبرد و در تمامی عرصه های زندگی دین سالار خواهد بود.در عرصه امور اجتماعی به مردم سالاری غیر دینی تن نخواهد داد و قانون را بر محور «امر الله» خواهد دانست نه «امر الناس».
پویایی و تلاش
ادراک صحیح و روشن معنای انتظار اقتضا می کند که انسان منتظر حرکتی دایمی وتلاشی پویاداشته باشد?تابر اثر آن خود و جامعه خویش را مهیای ظهور امام منتظر «عج» سازد. فرمایش وجود مبارک امام صادق «ع»که«لیعدن احدکم لخروج القایم ولو سهما»چراغ روشنایی بخش این راه خجسته است.این انتظار عاقلانه درپرتو کلام نورانی صادق آل محمد«ع»ما را بر آن میدارد که خویش را با حرکت و تلاش در راه استعداد یابی و زمینه سازی ظهور حضرتش وفراخور خود حتی به اندازه مهیا کردن تیری?آماده حضورش سازیم.آنچه هست این تیر? گاه تیر بیان وبنان است وگاه تیری در خور سایر عرصه های علمی و نظامی.یا باید توانمند باشیم که معارف الهی را شرح وتفسیر کنیم یا با تسلط به فناوری های گوناگون در عرصه های مختلف مهیای رویارویی با آنانی باشیم که زعم خاموشی شعله فروزان وحی را در سر می پرورانند?گرچه داشتن هر دو سلاح?مطلوب تر است.آنکه به انتظاری تهی از رزم آوری مجاهده دل خوش میدارد وگمان می کند بی آمادگی برای جهاد وشهادت می توان منتظر موعود موجود بود?خیالی باطل دارد و کار انتظارش به سامان نخواهد رسید.